Prawo o ruchu drogowym

Prawo o ruchu drogowym jest to ustawa, która reguluje zasady oraz przepisy obowiązujące wszystkich uczestników ruchu drogowego.

Prawo o ruchu drogowym składa się w Polsce z kilku aktów prawnych. Jest to konwencja wiedeńska o ruchu drogowym, która ratyfikowana została 24 lutego 1988 roku, ustawa prawo o ruchu drogowym z 20 czerwca 1997 roku - łącznie z wszystkimi nowelizacjami. Kolejne akty prawne tworzące prawo o ruchu drogowym to ustawa o kierujących pojazdami oraz kilkanaście rozporządzeń. Rozporządzenia te wydane zostały przez ministra infrastruktury i precyzują one różne aspekty ustaw. Są to rozporządzenia: w sprawie technicznych warunków pojazdów jak również wyposażenia niezbędnego dla nich, rozporządzenie w sprawie znaków oraz sygnałów drogowych, jak też rozporządzenia dotyczące kontroli ruchu drogowego.

Ustawa prawo o ruchu drogowym to siedem rozdziałów, każdy z nich precyzuje inne kwestie związane z ruchem drogowym. Dział I to ogólne przepisy, dział II - ruch drogowy, dział III dotyczy pojazdów, dział IV - bezpieczeństwo ruchu drogowego, dział V odnosi się do kontroli ruchu drogowego, dział Va - działania podejmowane na rzecz bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz dział VI, który dotyczy zmian w przepisach już obowiązujących oraz przepisów przejściowych i końcowych.

Obowiązujące w Polsce prawo o ruchu drogowym w wielu aspektach stosuje nieco inne rozwiązania aniżeli te, które stosowane są w części krajów Unii Europejskiej. Niektóre z nich odbiegają bowiem od rozwiązań, które zawarte są w Konwencji Wiedeńskiej. Zalicza się tutaj na przykład brak norm dla sygnalizacji świetlnych, przepisy, które dotyczą krzyżowania ruchu samochodowego z ruchem rowerzystów oraz pieszych, brak zakazu umieszczania oznaczeń, tablic, urządzeń, które to mogłyby zostać pomylone ze znakami, które to wspomagają kierowanie ruchem.